-
czy i kiedy18.05.200918.05.2009Czy dopuszczalne jest łączenie spójników w taki sposób: „Zastanawiam się, czy i kiedy się spotkamy”? Czy nie powinniśmy pisać: „Zastanawiam się, czy się spotkamy, a jeśli tak, to kiedy”? Czy w ogóle można łączyć kilka spójników, np. „Nie wiem, jak, kiedy i po co to zrobiłeś”? Takie zdania wydają mi się nieczytelne, a jednak pojawiają się w użyciu.
Pozdrawiam z Elbląga raz jeszcze! :)
Ł.M. -
Interpunkcja quasi-zdań podrzędnych17.03.201717.03.2017Szanowni Państwo,
frapowała i nadal frapuje mnie uwaga 2 reguły [363]. Kiedy uznajemy, że zdanie jest rozwinięte, a kiedy „pozornie rozwinięte”? Z przykładów podanych w WSO wnioskowałbym, że już choćby dwa wyrazy świadczą o rozwinięciu. Zdaniem dr. Malinowskiego tak nie jest, o czym świadczą dwie porady zawierające w tytułach frazę „Zależy w jakim sensie”. Podobnie dr Wolański zaaprobował interpunkcję „nie wiem dlaczego tak” w odpowiedzi na jedno z moich pytań.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik -
kliencki i bazodanowy24.06.200324.06.2003Szanowna Poradnio!
W moim pytaniu pozwolę sobie na element polemiczny – jeśli nie mieści się to w formule Poradni, proszę zasygnalizować, a więcej nie będę. Rzecz dotyczy tworzenia nowych wyrażeń. Otóż odpowiadając na jedno z pytań, Poradnia odradza stosowanie przymiotnika kliencki, gdyż nie zyskał on szerszego rozpowszechnienia, chociaż konstrukcja tego wyrazu jest nienaganna, analogiczna do chyba dość już powszechnego przymiotnika abonencki. Z drugiej strony Poradnia akceptuje wyraz bazodanowe, którego konstrukcja jest „osobliwa”, uzasadniając to jego kilkunastoletnią obecnością w użyciu. Kiedyś jednak ta obecność się zaczęła i dlaczego nie zacząć rozpowszechniać pożytecznego i poprawnego przymiotnika kliencki? I ogólniej: komu wolno zacząć rozpowszechnianie nowego poprawnie skonstruowanego wyrażenia.
Pozdrawiam.
Z.C., Warszawa
-
mój i swój21.04.200921.04.2009Dzień dobry.
Czesto mam wątpliwości dotyczące zaimków mój / swój. W moim odczuciu w zdaniach: „Mieszkam ze swoim / moim chłopakiem”, „W swoim / moim długim życiu nie widziałam nigdy…” te pierwsze brzmią lepiej. Czy obie formy są poprawne? I jak się powinno powiedzieć: „Siłą odwróciłem ją do siebie / do mnie” oraz „Przypominał mi mnie samego / siebie samego”? Także tutaj w moim odczuciu te pierwsze formy są poprawne, ale nie potrafię wyjaśnić dlaczego.
Uprzejmie dziękuję za odpowiedź.
Anna Szarak -
Mydlić komuś oczy 11.10.201611.10.2016Interesuje mnie etymologia powiedzenia mydlić komuś oczy.
-
Odmieniajmy nazwiska!30.03.201530.03.2015Szanowni Państwo,
zgodnie z tym, jak sprawdziłam, moje i męża nazwisko powinno odmieniać się następująco: „Idę do Brożynów”, „Widzę Monikę Brożynę”, „Rozmawiam z „Przemysławem Brożyną”, „Kto to jest? – Monika i Przemysław Brożynowie”. Chciałabym tylko upewnić się, czy poprawnie wnioskuję, bo do tej pory nie odmienialiśmy nazwiska. Chcąc spopularyzować jego odmianę, chcielibyśmy mieć pewność, że odmieniamy poprawnie.
Z wyrazami szacunku,
Monika Brożyna
-
skrót klawiaturowy czy klawiszowy?14.10.201514.10.2015Szanowni Państwo!
Moje pytanie dotyczy określenia połączenia dwóch (lub więcej) klawiszy, które służy do uruchomienia określonej funkcji programu – czyli skrótu klawiaturowego lub skrótu klawiszowego. Czy oba te określenia można uznać za poprawne? Spotkałam się z opinią, że skrót klawiszowy to błąd, ale nie udało mi się znaleźć przekonującego uzasadnienia. W korpusie języka polskiego pojawiają się obie wersje.
Z poważaniem
E.D. -
Użycie wielkiej litery ze względów uczuciowych i grzecznościowych
2.06.20232.06.2023Szanowni Państwo,
byłbym ogromnie zobowiązany za Państwa komentarz do wszechogarniającej maniery pisania wielką literą wszelkich form zaimków w drugiej osobie. Uczono mnie lata temu, że formę taką stosuje się wyłącznie w korespondencji, teraz obserwuję ją wszędzie, nawet w przekazach reklamowych („to telefon dla Ciebie”, „mamy dla Was wspaniałą ofertę” etc). Co więcej, przypadłość ta zaczyna atakować także inne zaimki - widziałem niedawno tekst z frazą „no bo jak nie My, to kto?”. Co Państwo na to?
Z serdecznymi pozdrowieniami
eswu
-
warszawiacy29.10.200729.10.2007Witam!
Moje pytanie dotyczy używania określeń Warszawiak i Warszawianka. Czy osoba, która urodziła się w Warszawie, może powiedzieć o sobie, że jest Warszawiakiem lub Warszawianką? Czy osoba, która nie urodziła się w Warszawie, jednak mieszka w stolicy np. od 7 lat, może użyć określenia: „Jestem Warszawiakiem (Warszawianką) od 7 lat”?
Moje pytanie jest oparte na konkretnym przykładzie, jednak w istocie dotyczy ogólnych pojęć.
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam. -
Wyrazy pomocnicze do pytań polskich przypadków12.04.201912.04.2019Dzień dobry,
Czy pytania pomocnicze do przypadków mają być zawsze takie same? Czy można jako takie pytanie zastosować jestem zamiast idę w narzędniku oraz opowiadam zamiast myślę w miejscowniku?